شب بود ، شبی که تصویری سیاهتر از گذشته ها داشت…

شبی که مهتابش در پشت ابرهای سیاه به خواب رفته بود.

شبی که گهگاهی ستاره های نادری در آسمان سیاه و ابری می درخشیدند .

ستاره هایی که نوری نداشتند…

شب سوت و کور شده بود ، بدون مهتاب ، بدون ستاره!

سر آغاز نامه عاشقانه با نام یارم می نویسم صادقانه.

از عشق می نویسم از صفایش ، از محبت می نویسم از وفایش ، از دلش می نویسم ، از نگاهش.

در همان لحظه اول که تو را دیدم عاشقت شدم، عاشق آن چهره ماهت شدم ، عاشق آن قلب تنهایت شدم.

عاشق حرفهای پر مهرت شدم، عاشق چشمهای زیبایت شدم.

اگر ميدانستم

اکنون تو پاهايت را بر کدام نقطه خاکی گذاشته ای

می آمدم آن خاک را

به چشم می کشيدم

پای آمدنت که نباشد....

اگر تمام جاده های عالم هم به خانه من ختم شود ....

باز هم نمی رسی !

قدم می زد درون رویاهایش ، دردو دل می کرد با آرزوهایش ، صحبت می کرد با همزبانش. ساده بود و

بی ریا ، خسته از یک فریاد بی صدا!

دوست داشت در یک جا گم شود، جایی که درآن مهر و محبت حس شود.

لابه لای دفتر خاطره هاش ، خاطره ای بود که نمی خواست پرپر شود ، سوخته شود ، واز بین رود .

خاطره اش راز بود که نمی خواست فاش شود ، یا از آن دفتر سیاه پاک شود. هم صدایی نداشت تا

بگوید فریادش را! بگوید راز دلش را!

ما باید از هم جدا شویم. باز هم صحبت از جدایی!

این بار این جدایی رنگ دیگری است ، حس دیگری است . این بار این جدایی ، جدایی گل است از شاخه خشک.

شاخه خشک به آن گل امید بسته بود ، به خاطر عطر وبوی آن گل ؛اما اینک که این گل باید از شاخه جدا شود ، شاخه خشک ، خشکتر میشود.

لحظه جدایی همیشه دلگیر است ، اما جدایی ما دلگیرتر و غمگین تر.

از تو میگذرم بی آنکه دیگر تو را ببینم ،

از تو میگذرم بی آنکه خاطره ای را از تو بر دوش بکشم ،

نمیخواهم دیگر طعمی را از عشق بچشم.

از تو میگذرم ، تویی که گذشتی از همه چیز ،

این را هم فراموش میکنم ، جای من در اینجا نیست!

بی تو بودن را معنا می کنم با تنهایی و آسمان گرفته

آسمان پر باران چشم هایم

بی تو بودن را معنا می کنم با شمع , با سوزش ناگریز شمعی بی پروانه

بی تو بودن را چگونه میتوان تفسیر کرد

باید خیانت ڪنے............!!.......... تا دیوونه ات باشن...!!

باید دروغ بگے................!!.......تا همیشه تو فڪرت باشن...!!

باید هی رنگ عوض ڪنے......!!..............تا دوسِت داشته باشن...!!

اگه ساده اے.......!!..........اگه باوفایے...!!

اگه یك رنگے.......!!.........همیشه تنہِایے...!!

دل های پاک خطا نمیکنند ، سادگی میکنند

و امروز سادگی ، پاک ترین خطای دنیاست

ب دنبال چ پایانی ،

خلاف جاده ایستادی؟ …

چرا تا عادتت کردم ،

ب فکر رفتن افتادی ؟ …

چرا باید ب تنهایی ،

دوباره بی تو برگردم ؟ …

کجای جاده بد بودم ،

کجای قصه بد کردم؟

دستـ روی دلمـ نگذآر …

همیــــن کهـ پـا گذاشتیـ کـافیستــــ

از تنهاییت دلگیر نباش

و هیچ وقت آن را با کسی قسمت نکن

مردم این شهر

تن/ها دادند

تا تنها نمانند

میلـیون مـیلیون تُـن صدا وجـــــود داره…!

ولــــــی فقـــــط و فقــــط ..

یـــــکی شه که وقتـــــی مــــی شنوی ..

دیــــــونه مـــی شــی …

بَس کــہ بــہ پاے تـــو نشـسـتم

ایســتـاבטּ را از یــاב بُــــرבه اَم !

دلم میخواد ببینمت بازم بخندی تو نگام

آخه فقط تو میدونی از زنده بودن چی میخوام

دلم بهم میگفت تورو میشه یه جور دیگه خواست

آخه فقط قلب توئه که با من اینقدر سر به راست

از تو دلگیرم که نیستی کنارم .. 

من دارم می‌میرم تو کجایی من باز بی قرارم

میدونی جز تو کسی رو ندارم ..  

باورم نمیشه اینقدر آسون رفتی از کنارم

و مرا

آنقدر آزردی ..

که خودم کوچ کنم از شهرت ..

بکنم دل ز دل چون سنگت ..

تو خیالت راحت ..

شب ، بوی تنهایی می دهد ...

شب ، چشم های پر از خوابی را دارد که

خیره شده اند به نوشته های تلخ ...

چشم هایی که دنبال جمله ای اند ،

                                * برای آخرین بار میگویم که دوستت دارم *

دوستت دارم ، بی آنکه مرا دوست داشته باشی ...

دوستت دارم حتی اگر از چشمان خیسم بخندی و بی خیال این باشی که  دلم

شکسته است...

دوستت دارم حتی اگر دلت سنگ باشد ، حتی اگر هیچ احساسی بر من نداشته

باشی با اینکه میدانم  در دلت یک دنیا محبت است و احساست مثل آب پاک و زلال

است...

عزیزم باور کن به تو نیاز دارم ، منی که قلبی ویرانه دارم ودلی سوخته ، منی که

آری از پشت کوه آمده ام...

چه می دانستم این ور کوه باید برای ثروت، حرام خورد؟!

برای عشق خیانت کرد

برای خوب دیده شدن دیگری را بد نشان داد

برای به عرش رسیدن دیگری را به فرش کشاند

وقتی هم با تمام سادگی دلیلش را می پرسم.... می گویند: از پشت کوه آمده!

ترجیح می دهم به پشت کوه برگردم و تنها دغدغه ام سالم برگرداندن 

گوسفندان از دست گرگ ها باشد، تا اینکه این ور کوه باشم و گرگ

همیشه صدایی بود که مرا آرام میکرد، دستهایی بود که دستهای سردم را گرم میکرد

همیشه قلبی بود که مرا امیدوارم میکرد، چشمهایی بود که عاشقانه مرا نگاه میکرد

همیشه کسی بود که در کنارم قدم میزد ،احساسی بود که مرا درک میکرد

حالا من و مانده ام یک دنیای پوچ ، نه صداییست که مرا آرام کند و نه طبیبیست که مرا درمان کند

اگر بدانی جایگاهت کجاست ، مرا باور میکنی

اگر بدانی چقدر دوستت دارم ، درد مرا درمان میکنی

تو عزیزی برایم ، تو بی نظیری برایم ، حرف دلم به تو همین است ، قلبت می ماند تا آخرین نفس برایم

این بار سیگار را بکش، از طرفی که می سوزد ؛ تا بدانی چه میکشم

وقتی تو خیابون پشت سر هم سیگار دود میکنم ، همه یجوری نگام میکنن و میگن : جوون حیف شدش ، ولی روزی که داشتم زار زار گریه میکردم، ینفرم با خودش نگفت : طفلی چی میکشه با غمش

خاکستر سیگارم را به تو ترجیح دادم چون که او تنها حنجره ام را به آتش کشید و تو وجودم را

عشق مثله سیگار میمونه ، اگه خاموش بشه میتونی دوباره روشنش کنی اما هیچ وقت دیگه اون مزه ی اول رو

موهایم را


آنقدر کوتاه میکنم


تا خاطره انگشتانت را


از یاد ببرند ...


دیری نمی پاید،


خاطراتت

دوباره می رویند

ﺣﺘﯽ ﻛﻔﺶ ﻫﻢ ﺍﮔﺮ ﺗﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ


ﺯﺧﻢ ﻣﯿﻜﻨﺪ،


ﻭﺍﻯ ﺑﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﻛﻪ


ﺩﻝﺗﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ

 شعری به سادگیه من...

کاش که میون تو وعشق این همه نقطه چین نبود

کاش عاشقت نمی شدم...

میشه عاشق نشد و از تو گذشت

       * تنها آرزوی من *

گاه آرزو می کنم ، تو چند لحظه ای خودت را جای من بگذاری…ومن باشی، دلت ، دل

من باشد، چشمانت ، چشمان من باشد، روحت ، روح من باشد ، تمام وجودت برای

من باشد…

آنگاه خواهی دید من چقدر برای رسیدن به تو بی قراری می کنم…!

كاش الان آغوش گرمت سر پناه خستگيم بود

دو چشم پر از اندوه واسه دل شكستگيم بود

آرزوم اينه كه دستام توي دستاي تو باشه

تنگي اين دل عاشق با نوازش تو واشه

واسه چي ؟

                                              روزهای بی انتها

تو از جنس ستاره ای و بی نور و تنها

و من همچن کابوسی در دور دستها

یاد وت را زمزمه میکنم

و در غربت برای لحظه ای نیز بی تو نخواهم ماند

سرنوشت

این سوی زندگی من و تو هستیم و آن سوی  دیگر سرنوشت!

 این سو دستها در دست هم است و آن سو عاقبت این عشق!

به راستی آخر این داستان چگونه است ؟ تلخ یا شیرین؟

سهم من و تو جدایی است یا برابر است با تولد زندگی مان؟

چه زیباست لحظه ای که من به سهم خویش رسیده باشم و تو نیز به آرزوی خود!

راز درون چشمهایم

مثل غروب ، بک غروب دلگیر یک غروب نفسگیر دلم گرفته است...

دلم از همه چیز و از همه کس گرفته است.....

مثل دیوانه ها ، مثل یک دیوانه تنها و بی کس درد دل های دلم را با دلم در میان میگذارم...

دلی که خود پر از درد است ، دلی که درون آن پوچ و خالی هست می شنود دردهایش را!

                                                 * این دفتر عشق تقدیم به تو *

عزیزم در این راه عاشقی و در این جاده پر فراز و نشیب عاشقی مان تا نیمه های راه

همسفرم مانده ای پس بیا و این راه را با نفسی تازه تر و ابراز عاشقی بیشتر ادامه  

بده تا با هم با موفقیت از این جاده سخت بگذریم ....

عزیزم بدون تو زندگی برای من هیچ مفهومی ندارد ، و عاشقی برایم گنگ و پوچ

هست!

عزیزم با من بمان ، بمان و عاشق تر از همیشه بمان ! 

میروی و من فقط نگاهت میکنم
تعجب نکن که چرا گریه نمیکنم بی تو
یک عمر فرصت برای گریستن دارم اما برای تماشای تو
همین یک لحظه باقی است
و شاید همین یک لحظه اجازه زیستن در چشمان تو را داشته باشم

قبول نیست! ابن بار تو چشم بزار من فراموشت میکنم

فقط تا صد بشمار آهسته آهسته

راستی من بازی را خوب نمیدانم

خودم را باید پنهان کنم یا گذشته را؟

تو را فراموش کنم یا خاطرات را؟

هر لحظه لبم ترانه غم آموخت 
هر لحظه دلم درس شکستن آموخت
پروانه ترین عاشق تاریخ منم
اما شده ام اسیر شمعی که نسوخت

دیگر از آن همــه شیطنت وشلوغی خبری نیسـت !

آنقـدر بخاطر ضربدرهای جلوی اسمـم چوب روزگار راخوردم کـه

تبدیل شدم به ساکت ترین شاگـرد کلاس زندگی...

پیری میگفت:

اگه میخواهی جوان بمانی درد دلت را به کسی بگو که دوستش داری و دوستت دارد...

گفتم: پس چرا تو پیر شدی ؟؟؟

خندید و گفت:

دوستش داشتم و دوستم نداشت...

یه دوسـت دارم هایی هـم هست میدونی دروغه ها

ولی قلبـت واســه باورش بــه عقلت التماس میکنه...

این روزهایم به تظاهر طی میشود،

تظاهر بـه بی خیالی ، بـه بی تفاوتی...

بـه اینکه بی توبودن مهم نیست...

اما بسی...

جانفـرساست این نمایـش...

این فـیلم های بی سانسورندیدنت بـرای وجـود انـدوهبارم...

 حســــــرت !

یعنے رو بـﮧ رویــــــــمـ نشستـﮧ اے

و باز خیســـــے چشمـــانـــمـ را

آن دستمال خشکــ بے احساس پاکــ کنــــد...

حســــــرت !

یعنے شانـﮧ هایت ، دوش بـﮧ دوشــــــمـ باشد

اما نتوانـــم از دلتنگے بـﮧ آن پناه ببـــــــرم...

حســــــرت !

یعنے تــــ ــــو

کـﮧ در عین بـــــــــودنت داشتنتــ را آرزو مے کنــــــــم...

من نه فرهادم ، نه مجنونم ، نه بیژن
من همان عاشقِ ساده دلِ تنهام که بی تو هیچم...

گونه هایت را برای دست هایم می خواهم
پیشانی ات را برای لب هایم
خودت را برای زندگی ام
می بینی ؟
برای خودم هیچ نمی خواهم ؟!

هوا سرده
خونه سرده
زندگی سرده
دوستا سرد ان
دستام سرد ان
فقط آغوش گرم تو مونده که اونم تو دریغ میکنی!

سرمایی که بوده ام ، همیشه...
ولی...
بین خودمان بماند...
سرمایی تر میشوم ، وقتی پای آغوش تو در میان باشد...

گاهی چه دلتنگ میشویم
برای یک مواظب خودت باش
برای یک هستم
برای یک نوازش
برای یک آغوش...

نگاهت هر قدر هم که دور باشد ، آرامم میکند...
و آوایی آمدنت را در گوشم زمزمه...
چقدر رسیدنت را دوست دارم...
آغوشم در ازدحامِ سرمای تنهایی...
تنها برای ” تــــــو ” ، هنوز گرم است...

♥

عشق یعنی

عشقتو پیش همه یه فرشته ی بی نظیر جلوه بدی در صورتی که در باطن تو این رابطه خیلی چیزا رو تحمل کرده باشی

میتــرسم
کسـی بـویِ تنـت را بگیـرد
نغمــهِ دلـت را بشنـود!!!
و تو خـو بگیـری به مانـدنـش!
چـه احسـاسِ خـط خطـی و مبـهـمیسـت...
ایـن عـاشقـانـه هـای حسـود مـن

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥alone♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
راه که میروی ، عقب می مانم !
نه برای اینکه نخواهم با تو همقدم باشم !
میخواهم پا جای پایت بگذارم و مواظبت باشم !
میخواهم ردپایت را هیچ خیابانی در آغوش نکشد . . .
تو فقط برای منی . . .

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥alone♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

نمی دانم دوستش دارم یا نه ؟
با هم قدم میزنیم
با هم میخوابیم
دلم که میگیرد ، آغوشش را باز می کند و بر گونه هایم بوسه میزند
اما نمی دانم دوستش دارم یا نه ؟ تنهاییم را. . .

دلم خوش نیست
غمگینم
کسی شاید نمیفهمد
کسی شاید نمیداند
کسی شاید نمیگیرد مرا از دست تنهایی
تو میخوانی فقط شعری و زیر لب آهسته میگویی
عجب احساس زیبایی
تو هم شاید نمیدانی . . .

از پل نامردان عبور نکن, بگذار تورا آب ببرد... از ترس شیر به روباه پناه نبر, بگذار شیر تورا بخورد... ببر باش و درنده ولی از کنار آهوی بی پناه به آرامی گذر کن!

درد می کشم ، درد
هم تلخ است هم ارزان
هم گیراییش بالاست
هم اینکه تابلو نمی شوم و رفیقی که مرا به درد معتاد کرد ناباب نبود ، اتفاقا باب باب بود فقط نگفته بود که ماندنی نیست ، همین !

تو برو ، من هم برای اینکه راحت بروی میگویم : باشد ، برو خیالی نیست …
اما کیست که نداند بی تو تنها چیزی که هست خیال توست !

باید کسی را پیدا کنم که دوستم داشته باشد ، آنقدر که یکی از این شب های لعنتی آغوشش را برای من و یک دنیا خستگیم بگشاید ؛ هیچ نگوید و هیچ نپرسد فقط مرا در آغوش بگیرد بعد همانجا بمیرم تا نبینم روزهای آینده را … روزی که دروغ میگوید ، روزی که دیگر دوستم ندارد ، روزهایی که دیگر مرا در آغوش نمی گیرد و روزی که عاشق دیگری می شود !

ایستاده
در حباب مه آلود تنهایی خویش
در جستجوی سایه
و اما
تاریکی…

مثل اسمان می مانی
دوستت دارم ولی نمی توانم داشته باشمت

همسفر عشق

راه دشواری تا پایان زندگی مانده است ، راهی که مقصدش رو به خدا است …

راهی که باید صبر کرد باید انتظار کشید تا به پایان آن رسید…

از آغاز زندگی ام تنهایی در این راه به زندگی ام ادامه می دادم ، تنهایی بدون هیچ یار و یاوری …

آنگاه در بین راه فرشته ای را دیدم که عاشق آن شدم …

دیگر تنها نبودم دیگر احساس تنهایی نمی کردم چون هم یاری داشتم و هم یاوری…

دلم هوایت را کرده است عزیزم

در این غروب پر از دلتنگی در حالی که خورشید آسمان در پشت کوه ها به خواب می

رود و آسمان آبی سرخ و دلگرفته می شود دلم هوایت را کرده است عزیزم.

در این خلوت عاشقانه ، در حالی که چشمانم از دلتنگی خیس خیس است و دستانم

نمیدانم  ابراز عاشقی غیر از آنکه به آن که دوستش داری وفادار باشی و صادق ،

چگونه است اما میدانم که من عاشق ترینم....

نمی دانم چگونه باید با آنکه دوستش داری بمانی ، بمانی و مجنون هم بمانی ،

مجنون تر از یک عاشق دیوانه ولی میدانم که من مجنون ترینم...

 یکی را دوست میدارم

آری ، یکی را دوست میدارم ، آن را احساس کردم در قلبم …

او همان ستاره درخشان آسمان شبهای دلتنگی و تیره و تار من است…

او همان خورشید درخشان آسمان روزهای زندگی من است…

یکی را دوست میدارم …

آری ، او همان مهتاب روشن بخش شبهای من است …

قلبم او را دوست میدارد و من  هم تسلیم احساست پاک قلبم میباشم…